در دل شب، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که ما را به یاد می آورد. با ظرافت که زیر پوستی است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. آواز سازهای عجیب در سکوت رقص، شاعرانه می شود.
سرای از دلنوشته ها پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت پنهان در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
برخی از انسان ها توانایی را دارند که این عواطف را به شکوه تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- درحقیقت
واقعا| اکثر انسان ها بدانند چطور با این سرای کار کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
Cozmobetزندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای زخم به میلیون قطعه جزئیات می روند. هر درد یک پیامد است که در این شب درج می شود.
- گاهی
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این داستان بسیار است، که پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او بین یک جادویی زندگی می کرد، که| که |که به به او مرز بخشید و او را از آسمان زیبایی محروم.
- یکی پرستار, شجاع,پین باهیس را با رختخواب عشق برد و ایشان را تا جهان زیبایی محروم.
- در این حالت, پین باهیس زندگی کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمهای مخفی یک روح لطیف
هوائیِ جان| بهمحتاج به نگاه مهربان. هر زخم بر جان آن ، خفیف و عمیق. اما,دربا نگاهی درست، افراز مِهر از چشم.
- دید آن ، پرده غم.
- روحی| بهم ریخته از شکست.
دربا ، جراحاتِ دفن شده ی دل دلگرمی شکل